Σας ευχαριστώ που με τιμάτε με την παρουσία σας!!!

24 Απριλίου 2010

Το μυρμήγκι μέσα στο βαρέλι...



Μια όμορφη παλιά ιστορία της ανατολής μιλάει για ένα μυρμήγκι μέσα στο βαρέλι του νερού, και τις διαφορετικές στάσεις των ανθρώπων απένταντί του. 
Λένε πως ο πρώτος που ανοίγει το βαρέλι και βλέπει το μυρμήγκι του λέει νευριασμένος « Τί γυρεύεις μέσα στο βαρέλι μου;» και το λιώνει με τα δάχτυλά του. ΕΓΩΙΣΜΟΣ
Ο επόμενος που έρχεται και βλέπει το μυρμήγκι του λέει «Κοίτα να δεις, σήμερα κάνει πολύ ζέστη, ακόμη και για σας τα μυρμήγκια. Αφού δεν πειράζεις κανέναν, συνέχισε να κάθεσαι στο βαρέλι μου και να δροσίζεσαι.» ΑΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ
Έρχεται και ο τρίτος, που δεν σκέφτεται καν να θυμώσει ή να δείξει ανοχή, και βλέποντας το μυρμήγκι μέσα στο βαρέλι, αυθόρμητα το ταίζει ζάχαρη. Αυτό είναι ΑΓΑΠΗ.

Όλες αυτές οι μικρές ιστορίες που θα ανεβάζω κατά καιρούς, είναι μια συλλογή από σοφά λόγια, που εδώ και χρόνια μαζεύω προσεχτικά απ'όλα τα βιβλία που έχω διαβάσει, και έχουν επηρεάσει και δαμορφώσει τον τρόπο σκέψης μου. Ελπίζω αυτός ο θησαυρός να βοηθήσει κι όσες/ όσους από σας τον χρειαστούν!...

Αισιοδοξείτε γιατί … χανόμαστε!
Ξύλινο ρολόι με ριζόχαρτο.

Ξύλινο καδράκι με χαρτοπετσέτα.

Ξύλινη κρεμάστρα με επικάλυψη χαρτιού.

23 Απριλίου 2010

20 Απριλίου 2010

Πες μου πως μ’αγαπάς...



-Πες μου πως μ’αγαπάς…
-Σ’αγαπώ…
-Μου το λες επειδή σου το ζητάω;
-Αφού μου το ζητάς σου το λέω.
-Αν δε σου το ζητούσα θα μου το έλεγες;
-Με ρωτάς όλη την ώρα, πώς θα μπορούσα να σου το πώ χωρίς να με ρωτήσεις;
-Ναι, αλλά αν δε σε ρωτήσω δε μου το λες…
-Πάψε να με ρωτάς, μπορεί τότε να σου το πω.
-Αν μ’αγαπούσες, θα μου το έλεγες. Δε μ’αγαπάς, πες το!
-Δεν ξέρω πια τι να σου πω…
-Το ήξερα ότι δε μ’αγαπάς…

Ρολόι και Κάδρο...

Ξύλινο ρολόι, με επικόλληση χαρτιού και ριζόχαρτου και φωτοσκιάσεις με πατίνα.

Ξύλινο κάδρο, με επικόλληση χαρτιού και φωτοσκιάσεις Pittorico.

18 Απριλίου 2010

Κάνω αυτό που μου αναλογεί...


Ένας φίλος μου περπατούσε σε μια έρημη παραλία το ηλιοβασίλεμα. Από μακριά ξεχώρισε τη φιγούρα κάποιου άλλου ανθρώπου. Όταν πλησίασε πιο κοντά, είδε έναν ντόπιο που έσκυβε, έπαιρνε κάτι από κάτω, και μετά το πετούσε στη θάλασσα. Και συνέχιζε κατά διαστήματα να κάνει το ίδιο. Όταν ο φίλος μου πλησίασε πιο κοντά, είδε ότι ο άνθρωπος μάζευε τους αστερίες που έιχε ξεβράσει το νερό και έναν έναν τους πέταγε πάλι πίσω στον ωκεανό. Ο φίλος μου απόρισε από αυτό που έιδε. Πλησίασε τον ντόπιο και τον ρώτησε: «Αναρωτίεμαι, τί κάνεις εκεί;» κι εκείνος του απάντησε: «Ρίχνω αυτούς τους αστερίες πάλι πίσω στο νερό. Βλέπεις, τα νερά έχουν υποχωρήσει κι όλοι αυτοί οι αστερίες ξεβράστηκαν στην ακτή. Αν δεν τους ξαναρίξω μέσα στη θάλασσα, θα πεθάνουν εδώ από έλλειψη οξυγόνου.» «Το καταλαβαίνω» απάντησε ο φίλος μου, «αλλά σε αυτή την ακτή υπάρχουν χιλιάδες αστερίες. Δεν μπορείς να τους σώσεις όλους. Είναι πάρα πολλοί. Και δεν καταλαβαίνεις ότι το ίδιο φαινόμενο πιθανότατα ισχύει σε εκατοντάδες παραλίες αυτής της ακτής; Δεν βλέπεις ότι δεν μπορείς εσύ μόνος σου να αλλάξεις τα πράγματα;» Ο ντόπιος χαμογέλασε, έσκυψε κάτω και σήκωσε ακόμα έναν αστερία, και καθώς τον έριχνε στο νερό, απάντησε:
«Αλλάζω τα πράγματα γι’ αυτόν εδώ.»!!!!!!

Αισιοδοξείτε γιατί … χανόμαστε!

Δύο ακόμα από τα έργα μου...

Μολυβοθήκη με κρακελέ ενός συστατικού, επικόλληση χαρτιού και relief για περίγραμμα.

Γυάλινο κηροπήγιο με επικόλληση ριζόχαρτου και χαρτοπετσέτας.

Δείτε ακόμη...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Οι επισκέπτες στο χάρτη...